Η 80ή Επέτειος του Ρεκόρ που Σημείωσε ο Fritz von Opel με το RAK 2
Εκείνη την ημέρα, με μία μεγάλη στήλη φωτιά και καπνού να καίει πίσω από το αστραφτερό, μαύρο αγωνιστικό αυτοκίνητο, που είχε σχήμα πούρου και έφερε δύο τεράστιες πτέρυγες για να παραμένει στο έδαφος, ο Fritz von Opel σημείωσε ρεκόρ ταχύτητας που έφτασε περίπου τα 238 χλμ./ώρα: ήταν το πυραυλοκίνητο όχημα RAK 2.
Ο Von Opel, εγγονός του ιδρυτή της Opel Motor Car Company, Adam Opel, και οι συνεργάτες του, Friedrich Sander και Max Valier, χρησιμοποίησαν 24 πυραύλους στερεού καυσίμου με 120 κιλά εκρηκτικά για την προώθηση του RAK 2. Κάθε φορά που ο von Opel πατούσε το πεντάλ του γκαζιού, πυροδοτούσε δύο ακόμα πυραύλους αυξάνοντας την ισχύ που τον οδήγησε στο παγκόσμιο ρεκόρ.
«Σταμάτησα να σκέπτομαι. Λειτουργούσα μόνο με το ένστικτο, με ανεξέλεγκτες δυνάμεις να λυσσομανούν πίσω μου» ξέσπασε ο von Opel βγαίνοντας από το αυτοκίνητο.
Ξεχειλίζοντας ακόμα από αδρεναλίνη, ο von Opel ανακοίνωσε αμέσως τον υπέρτατο στόχο του: Ήθελε να πετάξει με ένα πυραυλοκίνητο αεροπλάνο. «Ονειρευτείτε μαζί μας την ημέρα που το πρώτο διαστημόπλοιο θα μπορεί να πετάει γύρω από τη γη, ταχύτερα από τον ήλιο» ο von Opel ξεσήκωνε τα πλήθη.
Μετά από ένα χρόνο και κάτι, στις 30 Σεπτεμβρίου, 1929, ο von Opel πήρε μία μικρή γεύση από εκείνο το όνειρο, όταν έγινε ο πρώτος άνθρωπος που πέταξε με πυραυλοκίνητο αεροπλάνο.
“The Advance into Space”
Το όνειρο ξεκίνησε όταν ο Max Valier, ένα αστρονόμος από το Νότιο Τυρόλο, δοκιμαστής πιλότος και συγγραφέας του “The Advance into Space”, πλησίασε τον von Opel το 1927, αναζητώντας υποστήριξη για την έρευνα του με θέμα τους πυραυλοκινητήρες. Ο Von Opel, ο ίδιος οδηγός αγωνιστικών αυτοκινήτων και πιλότος, αναγνώρισε τις δυνατότητες της τεχνολογίας
των πυραύλων καθώς και τη διαφημιστική αξία για την οικογενειακή επιχείρηση. Από εκεί και μετά, το εργοστάσιο του Opel στη Γερμανική πόλη Rüsselsheim άρχισε να διερευνά πρωτοποριακές μεθόδους προώθησης, μετρώντας την προωστική ισχύ διαφόρων τύπων πυραύλων σε ένα ειδικά κατασκευασμένο πάγκο δοκιμών. Ο μηχανικός και κατασκευαστής πυραύλων Sander, που είχε την έδρα του κοντά στο Bremerhaven, τους παρείχε προηγμένους πυραύλους στερεών καυσίμων. Ο Sander είχε ήδη γίνει διάσημος κατασκευάζοντας πυραύλους για ναυτικές δραστηριότητες διάσωσης: οι πύραυλοί του χρησιμοποιούνταν για την προώθηση σκοινιών προς τα πλοία που κινδυνεύουν.
Μέχρι την άνοιξη του 1928, η εταιρία ανακοίνωσε το δημόσιο ντεμπούτο ενός πυραυλοκίνητου αυτοκινήτου, με την ονομασία RAK 1. Το γεγονός έλαβε χώρα στις 11 Απριλίου στην πίστα της εταιρίας στο Rüsselsheim, στην πρώτη μόνιμη πίστα αγώνων και δοκιμών στη Γερμανία. Σε οκτώ δευτερόλεπτα μόλις, το RAK 1 άγγιξε την ταχύτητα των 100 km/h, πριν σταματήσει. Το test drive αποθεώθηκε σαν τεχνολογικός θρίαμβος. Τα άρθρα των εφημερίδων ήταν γεμάτα ενθουσιασμό για το μέλλον. Οι φαντασιώσεις για αξιόπιστες πτήσεις προς Αμερική και την εξέλιξη ενός διαστημοπλοίου άρχισαν να αποκτούν χρώμα πραγματικότητας.
«Να κάθεσαι πάνω σε 120 κιλά εκρηκτικά – αρκετά για να ανατινάξουν μία ολόκληρη γειτονιά»
Επειδή η αγωνιστική πίστα της εταιρίας Opel δεν ήταν σχεδιασμένη για ταχύτητες πάνω από 140 km/h, ο Fritz von Opel επέλεξε την πίστα υψηλών ταχυτήτων AVUS στο Βερολίνο για τη δοκιμή όπου πέτυχε το ρεκόρ, με ένα τεχνολογικά και αεροδυναμικά ανασχεδιασμένο RAK 2.
Η πίστα AVUS αποτέλεσε χώρο υψηλών προδιαγραφών για να παρουσιάσει η Opel το καινοτομικό σύστημα προώθησης στο κοινό. Οι 3000 καλεσμένοι από το χώρο του θεάματος, των σπορ, της επιστήμης και της πολιτικής συγκεντρώθηκαν στη βόρεια κερκίδα αναμένοντας τη δοκιμή. Το αστέρι του κινηματογράφου Lilian Harvey και το είδωλο του μποξ Max Schmeling ήταν ανάμεσα στους διάσημους θεατές.
Το πυραυλοκίνητο όχημα ήταν ακόμα κρυμμένο πίσω από ένα πάνινο κάλυμμα, όταν ο Johann Schütte, Πρόεδρος της Επιστημονικής Αεροπορικής Κοινότητας, απευθύνθηκε στο κοινό, εκθειάζοντας τη δουλειά του Valier.
Το RAK 2 αποκαλύφθηκε και έφτασε μέχρι τη γραμμή εκκίνησης όπου τοποθετήθηκαν οι πύραυλοι και συνδέθηκαν με τα καλώδια ανάφλεξης. Το κοινό κοίταζε 
το αυτοκίνητο με δέος: ένα λεπτό, μαύρο αμάξωμα τοποθετημένο σε πλαίσιο, δανεισμένο από το Opel 10/40 PS. Έφερε δύο τεράστιες πτέρυγες για να αντισταθμίζουν την υπολογισμένη άνωση και να αποτρέπουν την ακούσια πτήση. Με την ισχύ των 24 πυραύλων, οι οποίοι πυροδοτούνταν από ένα ειδικά εξελιγμένο ηλεκτρικό σύστημα με ενεργοποίηση μέσω πεντάλ, και παράγοντας 6000 κιλά ωστικής ισχύος, το RAK 2 ήταν σχεδιασμένο για να ξεπεράσει σε τελική ταχύτητα τα 200 km/h, αλλά κανείς δεν γνώριζε ακριβώς πόσο γρήγορα μπορούσε να κινηθεί.
Ο 29-χρονος von Opel, φορώντας μπουφάν και γυαλιά αεροπόρου, κάθισε πίσω από το πηδάλιο «γεμάτος ανησυχία» όπως θυμόταν αργότερα «αφού καθόταν πάνω σε 120 κιλά εκρηκτικά – αρκετά για να ανατινάξουν μία ολόκληρη γειτονιά».
«Ανεξέλεγκτες δυνάμεις λυσσομανούσαν πίσω μου»
Τελικά, μόνον ο θρυλικός οδηγός αγώνων της Opel, Carl Jörns, ο Valier και ο κατασκευαστής πυραύλων Sander παρέμειναν στο πλευρό του πιλότου. Ο Von Opel σχολίασε αργότερα: «Ο Sander μου σφίγγει το χέρι. Γιατί τέτοια επισημότητα;»
Σύντομα το πράγμα ξεκαθάρισε.
«Πατάω το πεντάλ ανάφλεξης και οι πύραυλοι βρυχώνται πίσω μου, ωθώντας με προς τα εμπρός. Είναι λυτρωτικό. Πατάω πάλι το πεντάλ, και μετά πάλι και – με πιάνει κάτι σαν λύσσα – μία τέταρτη φορά. Δίπλα μου, όλα εξαφανίζονται. Το μόνο που μπορώ να δω τώρα είναι η πίστα που εκτείνεται μπροστά μου σαν μία μεγάλη κορδέλα. Πατάω το πεντάλ τέσσερις ακόμα φορές, γρήγορα – τώρα ταξιδεύω με οκτώ πυραύλους. Η επιτάχυνση μου δίνει μία ορμή. Σταματάω να σκέπτομαι. Λειτουργώ μόνο με το ένστικτο, με ανεξέλεγκτες δυνάμεις να λυσσομανάνε πίσω μου».
Η τρομακτική ταχύτητα έκανε το εμπρός τμήμα του πυραυλοκίνητου αυτοκινήτου να ξεκολλήσει από το έδαφος προς το τέλος της δοκιμής: οι πτέρυγες δεν ήταν κεκλιμένες για επαρκή αρνητική άνωση. Μόνον οι γρήγορες αντιδράσεις του έμπειρου πιλότου κράτησαν το RAK 2 στην πορεία του, αποτρέποντας μία καταστροφή.
Σε λιγότερο από τρία λεπτά, το θέαμα σταμάτησε. Ο Von Opel και το πυραυλοκίνητο αυτοκίνητό του έγιναν αμέσως θρύλος καθώς τα νέα κυκλοφόρησαν σε όλο τον κόσμο. Η τελική ταχύτητα κατά τη διάρκεια της δοκιμής όπου σημειώθηκε το ρεκόρ ήταν 238 km/h.
H πρωταγωνίστρια της μεγάλης οθόνης, Lilian Harvey εμπιστεύτηκε σε έναν ρεπόρτερ: «Θα ήθελα να κάνω βόλτα με το πυραυλοκίνητο αυτοκίνητο και τον Fritz von Opel». Ο Αμερικανός ηθοποιός του βωβού κινηματογράφου Jackie Coogan φωτογραφήθηκε μέσα στο RAK2.
Το περιοδικό “Das Motorrad” (Η Μοτοσικλέτα) έγραψε: «Όλοι έμειναν με την εντύπωση ότι είχαμε μπει σε μία νέα εποχή. Το αυτοκίνητο της Opel με ένα πυραυλοκινητήρα έμελλε να αποτελέσει το πρώτο πρακτικό βήμα για την κατάκτηση του διαστήματος».
«Ο Rocket Fritz” είχε γίνει ήρωας, αλλά παρόλα αυτά, τον περίμεναν νέες προκλήσεις. Ένα μήνα αργότερα, τον Ιούνιο του 1928, η ομάδα σημείωσε νέο παγκόσμιο ρεκόρ ταχύτητας πάνω σε σιδηροτροχιές στη δοκιμή ενός μη επανδρωμένου RAK 3, σε μία κλειστή ευθεία της πίστας κοντά στο Celle-Burgwedel.
Μερικές εβδομάδες αργότερα, σε μία προσπάθεια κατάρριψης εκείνου του ρεκόρ, το RAK 4 καταστράφηκε μετά από τεράστια έκρηξη. Ακολούθησαν περαιτέρω δοκιμές με μία πυραυλοκίνητη μοτοσικλέτα, αλλά αυτές σταμάτησαν από τις Αρχές επειδή θεωρήθηκαν πολύ επικίνδυνες.
Το μυστικό για την επιτυχία ήταν να βρεθεί ένα αεροπλάνο που μπορούσε να αντέξει την ισχυρή ωστική ισχύ
Η ομάδα βρισκόταν υπό πίεση χρόνου. Άλλοι άνδρες σε όλο τον κόσμο είχαν το ίδιο όνειρο να πετάξουν στο διάστημα. Ο Αμερικανός Robert Goddard είχε εκτοξεύσει επιτυχία ένα πύραυλο υγρών καυσίμων στη φάρμα της θείας του Effie, στη Μασαχουσέτη το 1926, δύο χρόνια νωρίτερα.
Στις 11 Ιουνίου, 1928, μόλις μερικές εβδομάδες μετά το ρεκόρ ταχύτητας του von Opel με πυραυλοκίνητο αυτοκίνητο, ο συμπατριώτης του Γερμανός Friedrich Stamer πέταξε με ένα πυραυλοκίνητο ανεμόπτερο.
Αυτή η εξέλιξη χρηματοδοτήθηκε από την Opel Motor Car Company, και τους πύραυλους προμήθευσε ο Sander. Όπως στα οχήματα εδάφους της Opel, ένας πύραυλος προώθησης επιτάχυνε το ανεμόπτερο σε μία ράμπα εκτόξευσης, ενώ ένας δεύτερος πύραυλος κρατούσε το αεροσκάφος σε πορεία πτήσης.
Η ομάδα έλπιζε να εξελίξει μία μέθοδο για την εκτόξευση ανεμόπτερων που θα επέτρεπαν στον πιλότο να απογειώνεται χωρίς υποβοήθηση, κάνοντάς το πραγματικό αεριωθούμενο. Εκείνη την εποχή, ο μοναδικός αξιόπιστος τρόπος απογείωσης απαιτούσε ένα ρυμουλκό αεροσκάφος ή οκταμελές πλήρωμα για να τραβάει προς τα πίσω έναν ελαστικό ιμάντα πάνω σε ράγες απογείωσης.
Μετά από δύο προσπάθειες, ο Stamer έκανε τελικά μία επιτυχημένη πτήση αλλά μόνο με τη βοήθεια του εκτοξευτήρα. Το ανεμόπτερο πέταξε περίπου 1,5 χλμ. σε 70 δευτερόλεπτα. Στη δεύτερη πτήση, το πρώτο μοτέρ εξερράγη, με αποτέλεσμα να προκληθεί πυρκαγιά στο αεροσκάφος. Ο Stamer προσγειώθηκε με επιτυχία, αλλά εγκατέλειψε τις περαιτέρω προσπάθειες.
Ο Von Opel και Sander αποφάσισαν να πετάξουν όχι ανεμόπτερο αλλά αεροπλάνο. Κάτι τέτοιο, απαιτούσε ένα αεροπλάνο στιβαρό και ασφαλές ώστε να αντέχει την εκτόξευση μέσω ενός πυραύλου. Προσπάθησαν χωρίς επιτυχία να κατασκευάσουν το δικό τους και απογοητεύτηκαν από μερικά άλλα μοντέλα που κατασκευάζονταν στην περιοχή.
.
Τελικά, συνεργάστηκαν με έναν άνδρα με το όνομα Julius Hatry.
«Από το 1927 μέχρι το 1929, δούλευα πάνω σε μοντέλα για πυραυλοκίνητα αεροσκάφη. Είχα απογειώσει με επιτυχία τα δοκιμαστικά μοντέλα και είχα αποφασίσει να κατασκευάσω ένα επανδρωμένο σκάφος» είπε ο Julius Hatry σε συνέντευξή του, το 2000. Αρχικά, αρνήθηκε την προσφορά του von Opel για συνεργασία. Όταν ανακάλυψε ότι ο μεγιστάνας του αυτοκινήτου ήταν σε διαπραγματεύσεις να αγοράσει ένα από τα αεροπλάνα του για μετατροπή, τότε ο Hatry ενέδωσε.
Στις 10 Σεπτεμβρίου, 1929 σε ένα κυνηγότοπο έξω από το Rüsselsheim, οι von Opel, Hatry και Sander έκαναν τις πρώτες τους δοκιμές, με μερικούς μόνον 
επίλεκτους θεατές, μεταξύ των οποίων ένας φωτογράφος από τους New York Times. Οι αεροπόροι εξόπλισαν το πίσω τμήμα ενός από τα ειδικά κατασκευασμένα αεροπλάνα του Hatry με 100 κυλινδρικούς πυραύλους: κάθε κύλινδρος έφερε 90 κιλά εκρηκτικά.
Αυτό αποδείχτηκε τεράστια αποτυχία. Το αεροπλάνο παρέμεινε στο έδαφος και πήρε φωτιά. Θεώρησαν ότι το πρόβλημα βρισκόταν στην αρχική εκτόξευση.
Σε μία δεύτερη προσπάθεια την ίδια ημέρα, η ομάδα χρησιμοποίησε έναν στάνταρ εκτοξευτή ελαστικού ιμάντα. Μόλις βρέθηκε στον αέρα – ίσως μόλις ένα ή δύο μέτρα πάνω από το έδαφος – ο von Opel εκτόξευσε τους πυραύλους του και πέταξε για 1.400 μέτρα.
Οι New York Times δημοσίευσαν τη φωτογραφία στην Κυριακάτικη έκδοσή της 6ης Οκτωβρίου. Αλλά για τους αληθινούς αεροπόρους της εποχής, δεν είχαν καταφέρει ακόμα να πετάξουν ένα τζετ, αφού εξακολουθούσε να υπάρχει εξάρτηση από τον αρχικό εκτοξευτή.
Μετά από μερικές ρυθμίσεις, προσπάθησαν πάλι, μυστικά, στις 17 Σεπτεμβρίου, 1929 με το Hatry στο cockpit. Και αυτή τη φορά το πέτυχαν. Ο Hatry πέταξε σχεδόν για 500 μέτρα περίπου 25 μέτρα πάνω από το έδαφος με τη βοήθεια δύο πυραύλων εκτοξευτήρων που μαζί παρήγαγαν μία ωστική ισχύ 700 κιλών. Αυτό ήταν αρκετό για τον von Opel, το λαγωνικό των media να οργανώσει μία ακόμα εκδήλωση υψηλής δημοσιότητας.
Στις 30 Σεπτεμβρίου, 1929, στο αεροδρόμιο Rebstock της Φρανκφούρτης, μπροστά σε μεγάλο πλήθος, με Γάλλους οπερατέρ σε ετοιμότητα, η ομάδα τοποθέτησε 16 πυραύλους στην ουρά του αεροπλάνου του Hatry. Με το χέρι, άναψαν τους πυραύλους εκτοξευτήρες έναν-έναν, αλλά ανεφλέγησαν πολύ αργά με αποτέλεσμα να μην προσφέρουν την άνωση που χρειαζόταν ο von Opel για να ξεκολλήσει από το έδαφος. Οι πύραυλοι εκτόξευσης δεν ανεφλέγησαν σωστά, ούτε τη δεύτερη φορά.
Ο Sander δεν είχε υπολογίσει μία τρίτη απόπειρα. Του είχαν απομείνει μόνον 11 πύραυλοι, ο καθένας με χρόνο ανάφλεξης περίπου 24 δευτερολέπτων και 24 κιλά ωστικής ισχύος. Ήταν επιφυλακτικός να προσπαθήσει μία τρίτη φορά, αλλά ο von Opel επέμενε.
Με τον Sander και τον Hatry τελικά να συμφωνούν, ο von Opel ανέβηκε για μία ακόμα φορά στο αεροπλάνο. Αυτή τη φορά η εκκίνηση δούλεψε, το πρώτο αεροπλάνο που εκτοξεύτηκε μόνο μέσω της ώθησης των πυραύλων πέταξε για μία απόσταση περίπου 150 χιλιομέτρων την ώρα, περίπου 25 μέτρα πάνω από το έδαφος για 80 δευτερόλεπτα.
Η Εποχή των Πυραύλων είχε ξεκινήσει.
«Ελπίζει να Βλέπει Επιχειρηματίες να Διασχίζουν τον Ατλαντικό με Πυραυλοκίνητο Αεροπλάνο».
Έξι πύραυλοι δεν ανεφλέγησαν και το καύσιμο τελείωσε γρήγορα, αναγκάζοντας τον von Opel να κάνει αναγκαστική προσγείωση. Κανείς δεν τραυματίστηκε, το αεροπλάνο καταστράφηκε, αλλά αυτό δεν πείραξε τον von Opel και την ομάδα του.
«Η πρώτη μου πτήση με πύραυλο! Θέλετε να ακούσετε κάτι για τις εντυπώσεις και τα συναισθήματά μου δέκα λεπτά μετά την πτήση μου, όταν εγώ ο ίδιος δεν μπορώ να συλλάβω το μέγεθος της χαράς μου» έγραψε σε ένα άρθρο για τους New York Times, με τηλεγράφημα στις ΗΠΑ.
«Είναι μαγικό να πετάς έτσι, με μόνο τα αέρια της καύσης να βγαίνουν από τους κινητήρες με 800 χλμ. την ώρα. Πότε θα μπορέσουμε να χαλιναγωγήσουμε όλη την ισχύ αυτών των καυσαερίων; Πότε θα μπορέσουμε να πετάξουμε σε όλο τον κόσμο σε πέντε ώρες; Ξέρω ότι θα έρθει αυτή η στιγμή και έχω ένα όραμα για μελλοντικά ταξίδια, σε όλο τον κόσμο, που θα ενώσουν όλους τους ανθρώπους της γης.
Έτσι αγωνίζομαι γι’ αυτό το όραμα σαν ένα όνειρο, χωρίς αίσθηση του χώρου και του χρόνου. Μία μηχανή που πετά σχεδόν μόνη της. Μόλις που αγγίζω τα χειριστήρια. Νοιώθω μόνο την απεριόριστη, μεθυστική χαρά αυτής της πρώτης πτήσης».
Αμέσως, το τρίο έκανε σχέδια για το επόμενο αεροπλάνο τους, την επόμενη πτήση τους.
Ένα μήνα αργότερα, όμως, τα χρηματιστήρια σε όλο τον κόσμο κατέρρευσαν, σπέρνοντας τον πανικό στη Γερμανία – και σε όλο τον κόσμο.
Το όνειρο του Von Opel, όμως, δεν χάθηκε. Ένα άρθρο των New York Times με ημερομηνία 4 Δεκεμβρίου, 1929, αναφέρει ότι ο επικεφαλής της Opel Motor Car Company δήλωσε στους ρεπόρτερ φτάνοντας στις ΗΠΑ ότι «Ελπίζει να Βλέπει Επιχειρηματίες να Διασχίζουν τον Ατλαντικό με Πυραυλοκίνητο Αεροπλάνο».
Opelposted by if at
2:50 PM
